Trudno uwierzyć jak czas gna do przodu. Nasze Maleńkie dziecię skończyło trzeci rok życia. To chyba dobry czas na bilans - przyjmując, ze większość poradników dotyczących pierwszych lat życia dziecka, kończy się  no 36 miesiącu jego życia. (Potem chyba jakiś nowy etap się zaczyna...)

Od czego więc zacząć? Ocena może być subiektywna. W końcu pisze rodzicielka, zapatrzona w swoje dziecko i zakochana w nim po uszy. Niemniej jednak pełna świadomości, wyczulona w ocenie i porównywaniu, różnicując postępy i zachowania Dziecka przez dodatkową wartość, jaką jest liczba chromosomów w tej maleńkiej Istocie. Wynik jest naprawdę pozytywny. Mimo  braku komunikacji werbalnej rozumiemy się doskonale. My nauczeni jej zachowań, nie mamy problemu z rozszyfrowaniem Jej potrzeb. Ale co ważniejsze, Ada rozumie nas świetnie.
Oczywiście pojawia rzekomy brak zrozumienia, spotęgowany przekorą, kiedy pada "nie wolno".
A lista "nie wolno" wydłuża się, wraz z wzrostem. Spryt i gibkość zaskakuje nas z dnia na dzień.
Cóż, ale to raczej powód do zadowolenia.
Podstawowe umiejętności szlifujemy, bo samodzielne picie z kubka, cenne jest jak diamenty. Komunikacja o potrzebie pójścia do łazienki droższa niż szmaragdy, a stawka sylab jakichkolwiek przekracza wszelką cenę.

I tak mija nam dzień za dniem.
Roześmiany rok naszego życia;)

Do następnego razu!